Sigurnosni propusti temeljeni na prepisivanju spremnika (engl. buffer overflow), odnosno memorijskim ranjivostima dobro su poznati. Nakon što pomoću preljeva spremnika neovlašteni korisnik preusmjeri tok izvršavanja programa, izvršavanje se uglavnom nastavlja na memorijskim adresama na kojima se nalazi programski kod postavljen od strane neovlaštenog korisnika. Taj programski kod se u praksi naziva shellcode i u memoriju se uglavnom ubacuje putem legitimnih upita, odnosno predaje korisničkog unosa ranjivoj aplikaciji. Dokument opisuje osnovne koncepte izrade jednostavnih shellcode programa na Linux i Windowsim operacijskim sustavima, a na konkretnim primjerima analizirani su neki od tipičnih problema koji se pritom javljaju. Također, ukratko su opisane osnovne karakteristike asemblerskog jezika, čije je razumijevanje ključno za izradu shellcode programa.
